کادرفنی فعلی بماند خداحافظی می‌کنیم
## طلای پاراآسیایی به تلخی پارالمپیک تبدیل شد
علی سینا منشازاده، ملی پوش پر افتخار رشته تیراندازی با کمان، پس از بازگشت از پارالمپیک پاریس، از دلخوری و نا امیدی خود از عملکرد تیم ملی و کادر فنی صحبت می کند. او که در بازی های پاراآسیایی هانگژو به مدال طلا رسیده بود، در پاریس به دلیل مشکلاتی که در کمان خود تجربه کرد، نتوانست به مقام دلخواه دست یابد.
منشازاده به “جهان نیوز” گفت: “یک ماه و نیم است که از پاریس برگشته‌ام و در این مدت استراحت کرده‌ام. به زودی تمرینات را شروع می‌کنم. سطح مسابقات پارالمپیک بسیار بالا بود و من هم به خوبی آماده بودم، اما یک اشتباه از جانب کادر فنی باعث شد مسابقه را از دست بدهم. برای کسب مدال رنگین می جنگیدم، اما یک اشتباه غیرمنتظره، نتایج را به طور غیرقابل باوری عوض کرد.”
او اضافه می‌کند: “بعد از کسب مدال طلا در بازی های پاراآسیایی، شرایط تیم خوب بود و در اردوهای تمرینی حضور داشتیم. بر اساس رکوردها، من شانس کسب مدال طلا و نقره پارالمپیک را داشتم. اما دو روز قبل از مسابقه، مشکلی برای کمانم رخ داد و مجبور شدم تجهیزات آن را تغییر بدهم. این تغییر شرایط قبل را از بین برد و کمان جایگزینی هم نداشتیم. مانند این بود که یک ماشین سه چرخه به شما بدهند و بگویند با سرعت تمام حرکت کنید!”
منشازاده درباره مسئولیت چک کردن کمان می‌گوید: “این وظیفه کادر فنی بود. متاسفانه مشکلات و تنش‌های فدراسیون تیروکمان، کل تیم را تحت تاثیر قرار داده است. چند سال است که در این فدراسیون هستیم و بد با ما رفتار شده است. به نوعی ما فرزندان ناخواسته بودیم. بعد از بازی های پاراآسیایی، رشته ما به فدراسیون جانبازان و توان‌یابان بازگشت و این خیلی خوب بود، چون آنها می‌دانند که چگونه با معلولان کار کنند.”
این ملی پوش درباره تغییر مکرر فدراسیون ها می گوید : “اردوها خوب بودند، اما دو ماه قبل از پارالمپیک خبر رسید که رشته تیروکمان به فدراسیون تیروکمان برمی‌گردد. این موضوع روحیه بچه ها را به هم ریخت. ما تیمی بودیم که در پاراآسیایی مدال‌های زیادی گرفتیم، اما در پاریس عملکرد تیم پایین آمد و فقط سه مدال کسب شد. این عملکرد به خاطر استرسی بود که به بچه ها وارد شد. در واقع ما جایگاه خوبی در فدراسیون تیروکمان نداریم. زیرساخت‌های خوبی وجود دارد، اما ما را پذیر نمی‌کنند. ”
منشازاده امیدوار است که رشته آنها به فدراسیون جانبازان بازگردد. او می‌گوید : ” امیدواریم این اتفاق بیفتد. ما شش نفر به پارالمپیک اعزام شدیم و می‌دانم که پنج نفر می‌خواستند قید مسابقات را بزنند. خانه اصلی ما فدراسیون تیروکمان است، اما در فدراسیون جانبازان راحتر هستیم. الان هم منتظریم که بازگشت ما به فدراسیون جانبازان قطعی شود. اگر قرار باشد که این کادر بماند، من و سه چهار نفر از بچه ها کار نخواهیم کرد، چون این کادر با شرایط ما همخوانی ندارد و شرایط کار کردن با معلولین را ندارد. ”
منشازاده در پاسخ به این پرسش که “آیا در پاریس هم بین ملی پوشان و کادر فنی تنش وجود داشت؟” می‌گوید : “در آن جا هم تنش‌های درون تیمی بود و حرف و حدیث‌هایی وجود داشت، اما سعی کردیم که آنها را مدیریت کنیم. وقتی سرمربی جوان باشد، حس می‌کنم که آن قابلیت را ندارد. میلاد وزیری عملکرد لازم را نداشت که تیم ملی پاراتیروکمان را به او دادند. 2.5 سال زحمت من، غلامرضا رحیمی و چند نفر دیگر را از بین بردند. ”
این ملی پوش اعتقاد دارد که کادر فنی توانایی مدیریت تیم ملی را ندارد. او می‌گوید: ” یکی از دوستان می‌گفت ‘شما سرمایه‌های کشور هستید’، اما شرایط طوری شده که پنج نفر از نفرات اعزامی به پارالمپیک اعتماد به این کادر فنی ندارند و این ظلم است.”
او به مسئولان کمیته ملی پارالمپیک هم از این موضوع گفته است. او می‌گوید: ” به دبیر کمیته هم گفته‌ایم. می‌گویند که منتظر مشخص شدن تکلیف این رشته هستند. کوهپایه زاده رئیس فدراسیون جانبازان و توان‌یابان نگرش بسیار خوبی دارد. زمانی که این کادر انتخاب شد، کوهپایه زاده به عنوان رئیس در فدراسیون حضور نداشت، اما امیدواریم یک اتفاق خوب برای پاراتیروکمان بیفتد. ”
او در پایان می‌گوید: ” ما اسطوره‌ای به نام زهرا نعمتی داریم و باید از این پتانسیل استفاده شود. نعمتی از جنس این ورزش است و بچه‌ها را درک می‌کند. او چند طلای پارالمپیک دارد و باید از این بزرگان و تجربیاتشان استفاده کرد. ”
