ضرورت تغییر در پارادایم‌‌‌‌‌‌‌های بانکداری
## بحران بانکداری: یک بیماری مزمن با ریشه در ساختار
سیستم بانکی ایران درگیر یک بیماری مزمن است که با انباشت دارایی‌های غیرجاری و عدم تعادل عمیق در ترازنامه بانک‌ها مشخص می‌شود. این بیماری ریشه در ساختارهای سنتی و فرسوده بانکداری دارد و با نبود نظام رتبه‌بندی اعتباری کارآمد، اعطای وام بر اساس وثیقه و نه شایستگی، و عدم حاکمیت شرکتی مناسب، به یک چالش اساسی برای اقتصاد کشور تبدیل شده است.
**از امهال وام تا شناسایی سودهای موهومی:**
بانک‌ها به جای تلاش برای بازیابی مطالبات غیرجاری به شیوه‌های حسابداری غیرشفاف متوسل می‌شوند. امهال وام‌ها به جای ذخیره گیری واقعی، و شناسایی سودهای موهومی بر مطالبات غیرجاری، فقط ریسک‌ها را پوشانده و ناترازی را عمیق‌تر می‌کند. این در حالی است که استانداردهای مدرن بانکداری در دنیا بر شفافیت، ضوابط حسابداری کارآمد، و مدیریت ریسک متمرکز هستند.
**ضرورت تغییر پارادایم بانکداری:**
برای درمان این بیماری مزمن، تغییر اساسی در پارادایم بانکداری ایران ضروری است. این تغییر باید با حرکت به سوی استانداردهای بین‌المللی، شفافیت در ترازنامه، و اصلاح ساختار حاکمیت شرکتی همراه باشد. همچنین ضرورت حذف وام‌های تکلیفی و کنترل کمی و کیفی وام‌های اعطایی برای تامین مالی پروژه‌ها و بنگاه‌های اقتصادی ضروری است.
**ریسک ورشکستگی بانکی و ضرورت اقدامات قاطع:**
تجربیات جهانی نشان می‌دهد که ورشکستگی بانکی نه تنها ممکن است، بلکه برای درمان بیماری اقتصادی مهم است. حفظ بدون قید و شرط بانک‌های ورشکسته تنها منجر به تاخیر در اصلاح و عمق بحران خواهد شد.
**راه حل: تغییر ساختاری و پوست‌اندازی در سیستم بانکی:**
راه حل برای این بحران، تغییر ساختاری و پوست‌اندازی در سیستم بانکی است. این تغییر شامل اصلاح قوانین و نظام نظارتی، انحلال و ادغام بانک‌های ضعیف، و افزایش شفافیت و حاکمیت شرکتی است. هر گونه تاخیر در انجام این اصلاحات منجر به افزایش ریسک و عمق بحران خواهد شد.
**
**
