سهمیهبازی بنزین
## بنزین، مشکلی که حل نمیشود
مصرف بنزین در ایران به طور چشمگیری بالا است و هر روز بخش بزرگی از آن بدون استفاده از کارت سوخت، از طریق کارت جایگاه مصرف میشود. این موضوع به همراه کمبود روز افزون کارت جایگاه، صفهای طولانی در پمپ بنزینها و هدر رفتن زمان مردم را به دنبال داشته است.
رضا، کارمند بانکی که هر روز با ماشین شخصی خود از کرج به تهران میرود، میگوید: “هر پنج روز یک ساعت از وقت من در صف پمپ بنزین هدر میرود.”
با وجود این، کمبود بنزین در کشور روز به روز بیشتر میشود و دولت مجبور به صرف هزینههای هنگفتی برای واردات بنزین است.
**فقط در یک ماه، 300 میلیون دلار از جیب مردم برای واردات بنزین هزینه میشود.**
این رقم تقریبا دو برابر قیمت کل بازیکنان گران قیمت تیم النصر عربستان است.
تنها راه حل دولت برای مدیریت مصرف بنزین، بازی با سهمیهها و تغییر سقف هر مرتبه سوختگیری است.
در ۱۲ ماه گذشته بارها سقف سوختگیری تغییر کرده و به تازگی از ۶۰ لیتر به ۵۰ لیتر کاهش پیدا کرده است.
اما واقعیت این است که روزانه ۱۲۴ میلیون لیتر بنزین در کشور مصرف میشود که ۴۲ میلیون لیتر آن از طریق کارت جایگاه توزیع میشود.
**اگر تانکرهای سوخترسانی که این میزان بنزین را تأمین میکنند در کنار هم قرار بگیرند، یک اتوبان ۴۰ کیلومتری را پر خواهند کرد!**
مصرف بنزین یک چالش جدی برای اقتصاد کشور است و بخشی از درآمدهای ایران را به خود اختصاص میدهد.
**راه حل چیست؟**
استاد دانشگاه، موسی غنینژاد، معتقد است که افزایش قیمت بنزین تنها راه حل برای مدیریت مصرف است و دولت باید مردم را قانع کند که راهی جز این وجود ندارد.
با این حال، سید دانیال آل هاشم، استاد دانشگاه دیگری، معتقد است که اتکا صرف به افزایش قیمت در بلندمدت نتیجهای نخواهد داشت و دولت باید از راه حلهای جامعتر برای مدیریت مصرف بنزین استفاده کند.
تجربه تغییر قیمت بنزین در اواخر دهه هشتاد نشان میدهد که با اجرای برنامههای اسقاط خودرو، تامین سوخت جایگزین (CNG)، توسعه حمل و نقل عمومی و استفاده از کارت سوخت، میتوان با وجود رشد چند برابری قیمت بنزین، از ایجاد نارضایتی اجتماعی جلوگیری کرد.