زاگرب – در پی خداحافظی لوکا مودریچ از باشگاه رئال مادرید، برانکو ایوانکوویچ، مربی سابق این ستاره کروات در دینامو زاگرب، به تمجید از ویژگی‌های فنی و اخلاقی شاگرد پیشین خود پرداخت. مودریچ از سال ۲۰۱۲ در رئال مادرید حضور داشت و همواره نقشی کلیدی و تأثیرگذار در موفقیت‌های این تیم ایفا کرده است. او آخرین بازی خود را برای کهکشانی‌ها در دیداری دشوار مقابل پاری‌سن‌ژرمن انجام داد.
مودریچ؛ نماد فوتبال کرواسی در جهان
ایوانکوویچ، که اخیراً از سمت مربیگری تیم ملی چین کناره‌گیری کرده است، در گفتگو با سایت یوتارنی اظهار داشت: “من تا همین اواخر در چین بودم. در آنجا، مودریچ مترادف با کرواسی است. وقتی می‌گویید کرواسی، همه می‌گویند لوکا مودریچ. او جایگاهی بزرگ در سطح جهانی دارد و در واقع همه کشور ما را با او می‌شناسند.“
ایوانکوویچ که از نوامبر ۲۰۰۶ تا ژانویه ۲۰۰۸ هدایت مودریچ را بر عهده داشت، در پاسخ به این سوال که ۱۳ فصل حضور لوکا در رئال مادرید را چگونه ارزیابی می‌کند، چنین گفت: “دستاوردهای ورزشی لوکا خودش گویای همه چیز است. اما آنچه مودریچ را متمایز می‌کند، انسانیت و مهربانی اوست؛ انسانیت به بهترین شکل ممکن. او همیشه به تک‌تک اعضای باشگاه، از توپ جمع‌کن‌ها گرفته تا رئیس باشگاه، احترام می‌گذاشت، زیرا می‌دانست که بدون همکاری همه آنها نمی‌توانست کارهای بزرگ را انجام دهد.”
شور و اشتیاق بی‌حد و مرز، عامل اصلی پایداری در اوج
برانکو در ادامه به یکی از دلایل اصلی پایداری مودریچ در بالاترین سطح فوتبال اشاره کرد: “او از شور و شوق فوتبال برخوردار است و به همین دلیل، حتی در آستانه چهل سالگی، با همان شور و شوق جوانی در بالاترین سطح ممکن بازی می‌کند. به عنوان مربی او، بسیار خوشحالم که بخشی از داستان فوتبال و زندگی او بوده‌ام.”
وی همچنین بر اهمیت خانواده در زندگی لوکا تاکید کرد و گفت: “همچنین باید به نکته دیگری اشاره کنم: خانواده برای لوکا، جدا از فوتبال، بسیار مهم است. وقتی می‌بینید که او چگونه زندگی خصوصی‌اش را مدیریت می‌کند، دلیل موفقیت‌های او را متوجه می‌شوید.”
مودریچ: یکی از برترین بازیسازان و نعمتی برای هر تیم
ایوانکوویچ در بخش پایانی صحبت‌هایش، از مودریچ به عنوان یکی از برترین بازیسازهای فوتبال امروز و قطعا جزو پنج نفر برتر دنیا نام برد. او افزود: “چنین بازیکنانی همیشه بسیار مهم‌اند. آنها جلوه خاصی به تیم می‌دهند. او یک ستاره به معنای واقعی است؛ کسی که با چشمان بسته بازیکنان کناری‌اش را پیدا می‌کند. حضور چنین بازیکنی در هر تیمی یک نعمت است.“